Ze zijn ver van huis, de vier jongens. Thuis is: Koningsvaren 1-3 in Soest. Hier wonen tien jongvolwassenen met een licht tot matige verstandelijke beperking die gedragsmatig soms uit de bocht kunnen vliegen. Twee van hun begeleiders zijn Jessica Florijn en Ronald Bout.

Twee jaar terug gingen ze een paar dagen met een groep bewoners op stap naar Texel en dat beviel iedereen uitstekend. “Daar ontstond het idee om een volgende keer naar het buitenland te gaan”, zegt Jessica in de achtertuin van Koningsvaren. “We beseften dat er nogal wat bij zou komen kijken, maar durfden de uitdaging wel aan.”

Ze overlegden met ouders en familieleden. Met bewindvoerders en met collega’s. Jessica deed het nodige puzzelwerk voor het vinden van een mooie, betaalbare zonbestemming. Met Ronald ging ze na welke bewoners het avontuur aan zouden kunnen - voor het eerst in een vliegtuig! - en welke matches het best zouden werken.

Voor een antwoord op die laatste vraag reden Jessica en Ronald bij wijze van voorproef met vijf bewoners in de Amerpoort-bus naar Düsseldorf voor een weekendje kerstmarkt. In Duitsland bleek dat bescheiden uitstapje voor een van de deelnemers helaas wat te veel gevraagd. Ronald: “Hij had behoefte aan meer structuur en nabijheid van ons. We vermoedden dat dat in Spanje, waar we van hot naar her zouden gaan, minder goed zo gaan.”

Met z’n vieren, dus. En de foto’s die op tafel liggen, vertellen eigenlijk al het hele verhaal. De koppies - een tikkeltje gespannen - voor vertrek. De trotse blikken na aankomst op vliegveld Gerona. De terrasjes waar de glazen omhooggaan. De jongens voor de beroemde Sagrada Família in Barcelona. Op de Ramblas. Even uitpuffend op een trap steil omhoog naar een burcht in Pals, met prachtig uitzicht op zee. Michel en Curby die de armen om elkaar heen slaan in het stadion van FC Barcelona. Arjen die een kaarsje opsteekt in een kerkje. “Dat was voor mijn vader en moeder die dood zijn”, zegt hij. Ronald, geëmotioneerd: “Arjen durfde zich op dat moment in al zijn kwetsbaarheid te laten zien, voor mij was dat het ontroerendste moment van de vakantie.”

De begeleiders zijn supertrots op hun jongens want de vakantie verliep gladjes. Jessica: “We hebben het leuk gehad met z’n allen. Sommige dingen waren spannend, zoals het vliegen en het uitstapje met een huurauto naar het drukke Barcelona, maar het ging allemaal goed.” Ronald: “De jongens kwamen uit hun comfortzone, functioneerden midden in de samenleving, maakten grapjes en waren steeds positief. Het was voor ons allemaal een bijzondere ervaring.”

Het geheim achter het succes? “Jessica en ik hebben een klik. We zaten steeds op één lijn, dat is wel noodzakelijk. Soms deden de jongens iets zonder ons en vroegen we ons af of het wel goed zou gaan. Maar je moet durven loslaten, steeds nadenken over wat er allemaal fout kan gaan, levert alleen maar onnodig stress op.”

Jessica: “Er is meer mogelijk dan je denkt. We hopen met ons voorbeeld collega’s en familie van bewoners te inspireren: het kan écht, op vakantie gaan met een verstandelijke beperking.”

Curby: “De volgende keer wil ik nóg verder weg.”

Michel lacht: “Italië lijkt me wel wat.”