Foortse Brug

Dinsdagmiddag komt Marjan

Het is vaste prik bij dagbesteding De Foortse Brug in Amersfoort; om de week op dinsdagmiddag komt Marjan. Meestal heeft een cliënt het bakje water voor haar hulphond al klaargezet.

Tekst: Eva-Maria den Balvert / fotografie: Ineke Oostveen

Marjan Stegeman wijst naar buiten, naar het tegenovergelegen appartementengebouw in nieuwbouwwijk Vathorst. ”Daar woon ik, op vier hoog.” Acht jaar geleden kwam ze in de Fokuswoning te wonen, dat is een aangepast appartement waar mensen met een lichamelijke beperking zelfstandig kunnen wonen. “Ik liep hier elke dag met de hond langs. Ik had toen nog gewoon een huis,-tuin- en keukenhond. Amerpoort was hier nog maar een maand of twee open. Ik dacht: ik stap eens binnen of ik hier iets voor de mensen kan doen. Sindsdien kom ik elke twee weken bij de Creagroep. Dat vind ik erg leuk. Het geeft me veel plezier.”

Marjan heeft het gewoon over lopen en binnenstappen, ook al zit ze in een rolstoel. “Ik voel me niet vreselijk gehandicapt, ik ben ook niet gehandicapt geboren. De voornaamste invloed van mijn beperking op het vrijwilligerswerk is dat ik maar één middag in de twee weken kan komen. Cliënten vragen me ook niet veel over mijn beperking of over de rolstoel. Ik ben zoals ik ben. Gewoon Marjan.”

Rotklusje

Bij De Foortse Brug zijn ze blij met Marjan. Met haar creatieve ideeën, haar hulp, haar tips en haar gezelligheid. “Ik houd van haken, breien, naaien. Vroeger heb ik ook wel wandkleden gemaakt en zelf wol gesponnen. Hier doe ik hand- en spandiensten voor de cliënten. En als niemand een vraag heeft, dan ligt er altijd nog wel een werkje van iemand dat maar niet opschiet. Of ik ga zo’n hele kluwen borduurzijde ontwarren en op kartonnetjes wikkelen. Da lijkt misschien een rotklusje, maar ik haal er wel voldoening uit als zo’n kluwen steeds kleiner wordt.”

”Nou Marjan, zo ongemerkt doe je heel veel,” vult begeleider Jannie Wegereef aan. ”Je bent creatief, hebt goede ideeën en geeft de cliënten tips. Eén van de cliënten zegt wel eens: ik wacht wel even met mijn vraag tot Marjan er weer is.”

Groot-Brittannië

Terwijl Marjan vertelt, klinkt op de achtergrond het geluid van een figuurzaagje in triplex hout. Toon maakt een Londense bus. Andere cliënten werken met wol of strijkkralen en maken daarmee de Big Ben, Mr. Bean, de Britse vlag en andere Britse symbolen. Naar aanleiding van de Brexit laat De Foortse Brug zich inspireren door Groot-Brittannië. In de gang wijst Marjan op de kunstwerken van het vorige thema, Japan. ”Ze maken hier echt prachtige dingen.”

Opstandig

Wat leert Marjan van de cliënten? ”Het blije. Ze doen alles op hun niveau en dat is prima. Als je zelf gehandicapt raakt, dan wordt je heel opstandig vanwege alle dingen die niet meer kunnen. In het begin is dat heel sterk, later zwakt het wat af. De cliënten hebben die opstandigheid niet. Dat is wat ik van hen leer: het is zoals het is. En zo is het.”