José komt al negen jaar als begeleider Thuis Ondersteunende Zorg (TOZ) bij Charlotte thuis. Voor Janine, de moeder van Charlotte, een middag om even haar handen vrij te hebben. Ze werkt als logopedist. Samen kijken ze terug naar hoe het jaren geleden allemaal begon.

Charlotte is geboren met het syndroom van Down en had een moeilijke start. Door een schildklierafwijking gingen Janine en haar man met haar ziekenhuis in en uit. Bovendien hadden ze ook twee andere peuters thuislopen. Charlotte is de middelste van een gezin van drie. Ze scheelt anderhalf jaar met broers Joram en Matthijs. “Via de Down-poli kwam ik in contact met Amerpoort en kreeg ik de eerste ondersteuning thuis. Het was een pittige tijd. Dan is het een verlichting als iemand gericht met haar bezig kan zijn.”

Ieder jaar hebben ze samen een evaluatie en staan ze stil bij hoe het gaat en wat Charlotte nog kan leren. Janine: “Maar als er iets is, zeggen we het eigenlijk altijd meteen. Daarin lijken we ook op elkaar. We hebben ook op woensdag app-contact. Die band hebben we inmiddels opgebouwd. Dat is ook belangrijk. Iemand komt toch wekelijks in je huis.” Voor een begeleider ook bijzonder. José: “Je groeit met een gezin mee en dat is mooi om mee te maken.”

Even kijken ze elkaar aan. En dan vertelt Janine over haar ziekte. “Ik ben anderhalf jaar geleden heel erg ziek geweest. Veel wil ik er niet over kwijt. Het was een moeilijke en spannende tijd en gelukkig gaat het nu weer goed. Ik benoem het omdat ik zo blij was dat José er elke woensdag was om met Charlotte leuke dingen te doen: zwemmen in de Octopus, koekjes bakken, naar de bioscoop of de Pyramide van Austerlitz. Noem maar op. Dat heeft voor ons zoveel betekend. We hebben Charlotte ook niet veel verteld. Ik denk dat ze daardoor van ons gezin het minst last heeft gehad van mijn ziekte.”