Ruth Bijpost (44) Assistent-begeleider (gestart als zij-instromer op 1 oktober 2019)

Wat zijn je passies?

Backpacken, al voel ik me daar steeds schuldiger over vanwege het milieu. Dus ik maak nu één keer per vijf jaar een verre reis en compenseer mijn vluchten via FairClimateFund, een organisatie die geweldig goed werk doet. Vorig jaar heb ik rondgereisd in Sri Lanka en in 2014 in Vietnam. Verder: dansen (Lindy Hop of dansen in de keuken), wandelen (deze zomer het Krijtlandpad gelopen) en geloofsinspiratie zoeken (met podcasts als Nomad, Tim Keller, De Verwondering, Lazarus).

Wat is je favoriete muziek ?

Soul, Jazz, Bossa Nova en al de andere nummers op mijn Spotify-lijst. Ik heb ook een danslijst. Een bewoner houdt van dezelfde muziek; dan dansen we samen in de huiskamer op Kool & The Gang.

Wat is het mooiste boek dat je gelezen hebt?

Te moeilijk om te kiezen, maar ik lees nu De Duivenhoudsters van Alice Hoffmann. Een fictieverhaal over de (echt gebeurde) belegering van Masada in Israël (70 na Christus). Het gaat over vier vrouwen die in de duivenhokken werken. Alle vier dragen ze geheimen met zich mee. Fascinerend, leerzaam en spannend.

Wat vind je vervelend aan jezelf?

Dat ik onzeker en besluiteloos kan zijn, ik kan lang wikken en wegen. Ik heb ook heel lang nagedacht over de switch van secretaresse naar de zorg. Heel blij dat ik dat heb gedaan.

Hoe ziet jouw werkplek eruit?

Ik werk op de Oirschotlaan in Zeist, een prachtige LVB-locatie met twee woonhuizen voor 19 bewoners, omgeven door bosachtig terrein. Er is een dagbesteding en we hebben een nierdialysehub voor twee bewoners die twee keer per week worden gedialyseerd. Er zit ook een kantoor waar begeleiders van andere Zeist-locaties kunnen werken. Het is een locatie waar veel leerlingen worden opgeleid en ik voelde me meteen welkom.

Waar ben je trots op?

De switch die ik heb gemaakt van secretaresse naar de zorg. Het was en is een heel grote stap (slaapdiensten wennen niet), maar wat ben ik blij dat ik het heb gedaan.

Wat is het leukste onderdeel in je werk?

Persoonlijke gesprekken waarin je iets ziet van iemands hart. Ze komen niet vaak voor, maar als het gebeurt vind ik het altijd een eer. En spontane dingen; samen een liedje zingen of ‘balletten’ in de gang (aan de houten leuning).