‘Geen logeerweekend zonder gamen in de men cave’
Het is inmiddels veertien jaar geleden dat Rens voor het eerst bij Ankie (52) en Paul Anneveldt (58) kwam logeren. Dat jongetje van zes is inmiddels een forse grote man van twintig en op zoek naar een eigen appartement bij een zorgorganisatie. Dat betekent dan ook het einde van elke maand een weekend logeren in Almere. Hoe kijken zij terug?
Tekst: Lisette Stekelenburg / fotografie: Ineke Oostveen
“Rens is echt een deel van ons leven”, vertelt Ankie. Speciaal voor dit interview staat zijn foto weer even op tafel. Een blonde jongeman met een Feijenoord-shirt lacht je tegemoet. Terwijl de Anneveldts Ajax-fans zijn. Inmiddels heeft Rens ook een Ajax-shirt. Dat heeft hij in ieder geval meegekregen van de Anneveldts. Structuur en regelmaat Als zesjarige kwam Rens voor het eerst logeren. Ankie zag zijn foto toen ze nog werkte voor de afdeling Cliëntgelden van Amerpoort. Ze was meteen verkocht. Voor die jongen wilde ze wel logeerouder worden. Het gaf de ouders van Rens een weekend per maand wat lucht. “We zijn niet elkaars beste vrienden, maar we hebben als gezinnen samen veel meegemaakt en een innige band opgebouwd, “vertelt Ankie. “Overigens denk ik dat Rens inmiddels makkelijk zonder ons kan als hij zijn eigen woonplek heeft gevonden. En dat is ook goed.”
Rens is een gewone jongen met een vorm van autisme en ADHD. En dat laatste hebben ze in het begin geweten. Druk was hij zeker. Elke ochtend werd hij om klokslag zes uur wakker. Dan was Ankie de klos en zat ze heel vroeg met hem op de bank. “Dat hebben we gelukkig inmiddels afgeleerd. We zijn echte uitslapers, dus daar moest hij maar in meegaan.” Sowieso houdt Ankie erg van structuur en regelmaat. “Strenge Ankie”, noemt Rens me soms. Daar is op zich niks mis mee. Dan weet hij precies waar ie aan toe is. Dat is ook prettig voor iemand met autisme.”
Fresh Prince of Bel-Air
Misschien ook een goed tegenwicht voor de Fresh Prince of Bel-Air. Dat is de bijnaam die Paul hem soms geeft. “Rens is een gezellige jongen, maar als hij er is dan draait alles om hem.” Juist dat geeft Ankie rust. “Ik noem het weekend met Rens mijn ‘zen-weekend’. Mijn hoofd zit altijd vol met plannen. In een weekend met Rens ligt de focus alleen bij hem en dat helpt mij weer. Overigens realiseer ik me dat dat voor zijn ouders natuurlijk anders is. Zij hebben hem elke dag. Daar heb ik grote bewondering voor.”
Vroeger gingen ze op zaterdag met Rens naar het voetbalveld of maakten ze uitjes naar bijvoorbeeld de dierentuin. Tegenwoordig doen ze in het weekend andere dingen. “Dat komt omdat onze eigen kinderen Eva (29) en Stan (25) ouder werden. En natuurlijk ook omdat Rens zelf volwassen is geworden en andere interesses heeft. “Hij doet nu graag echte mannendingen, zoals samen met Paul gamen in de man cave”, lacht Ankie. “Vooral schietspelletjes kan hij goed. Of autoracen met een echt stuur en pedalen. Ook samen voetbal kijken met een alcoholvrij biertje erbij. Als het maar stoer is. Onze zoon Stan woont nog thuis, dus ik ben nu de enige vrouw in een echt mannenhuis.”
Sportschool en shredder
Rens vindt het ook leuk om op zaterdag bij Stan langs te gaan. “Onze zoon heeft een eigen sportschool en Rens vindt het leuk om daar even te buurten. De jongens laten elkaar hun spierballen zien en we halen oud karton op. Het karton brengen we vervolgens naar de vuilstort. Niks leukers voor Rens om dit in de shredder te gooien en een praatje te maken met de mannen van de vuilstort. Ze zetten soms speciaal voor hem de hijskraan aan.” Je kan Rens ook blij maken met een bezoekje aan de autowasstraat. “Dan bestudeert hij alle appraten en de volgorde van schoonmaken. Dit soort klusjes sparen we dus op voor het logeerweekend. Zolang we samen dingen ondernemen, heeft Rens het naar zijn zin.”
Leven verrijkt
Volgens Ankie heeft logeerouder zijn hun leven verrijkt. “Jarenlang was Rens een keer per maand deel van ons gezin. Dat geeft je kinderen toch maatschappelijke betrokkenheid mee. Zo zie je dat Stan in zijn sportschool oog heeft voor mensen die anders zijn en geleerd heeft om geduld te hebben. En onze dochter vindt het heel normaal om naast haar werk vrijwilligerswerk te doen. Overigens solliciteert ze op dit moment bij een zorgorganisatie om met gedragsmoeilijke jongeren te gaan werken. Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan.”
Ankie had het niet willen missen. “Ik heb veel van Rens geleerd. En ook van zijn ouders. “Ik weet nog jaren geleden dat Rens klein was en we in Oud-Valkeveen waren. Rens praatte hard en was erg druk. Je zag andere moeders geïrriteerd kijken. Een oma vroeg of die jongen zich niet normaal kon gedragen en of ik hem niet beter kon opvoeden. Ik nam de tijd om uit te leggen wat Rens voor een jongen is. Maar ik vond dat oordelen zo confronterend. Laat staan hoe dit voor de moeder van Rens zelf moest zijn. Dit soort ervaringen neem ik mee in het werk wat ik nu doen. Inmiddels ben ik maatschappelijk medewerker bij het Klantbureau van Amerpoort. Misschien is logeerouder zijn wel het beste wat ik in mijn leven heb gedaan.”
Hoe word je een logeergezin via Amerpoort?
Logeergezinnen bieden kortdurende opvang aan kinderen en jongeren met een verstandelijke of meervoudige beperking. Anders dan bij de logeerhuizen zijn het tijdstip, de frequentie en duur van de logeeropvang in onderling overleg te regelen. Kinderen met een beperking vragen vaak speciale verzorging en begeleiding. Ouders willen niet altijd een beroep doen op familie en vrienden. Een logeergezin kan dan uitkomst bieden. Voor de kinderen is het fijn om af en toe uit logeren te gaan, de ouders zijn even ontlast van de dagelijkse zorg. In de provincie Utrecht hebben wij zo’n 16 logeergezinnen. Ook iets voor jou?